Προσοχή στο τι ακούτε!! Άρθρο από το Harvard review of psychiatry

Παρότι οι ακουστικές ψευδαισθήσεις (auditory hallucinations, AH) είναι πρωτότυπα ψυχωσικά συμπτώματα η κλινική παρουσία των οποίων συχνά ισοδυναμεί με ψυχική διαταραχή, τις συναντάμε συχνά και σε μη πάσχοντες από ψυχικά νοσήματα, καθώς επίσης και σε πάσχοντες από μη ψυχωσικές διαταραχές που κατά κανόνα δεν συνδέονται με ψευδαισθήσεις στο DSM-IV. Αυτή η ασυμφωνία αποτελεί σημαντική πρόκληση για την κλινική εργασία και τις προσπάθειες αναθεώρησης της επόμενης έκδοσης του DSM. Οι ακουστικές ψευδαισθήσεις που απαντώνται σε «φυσιολογικά» ("normal") άτομα υποδηλώνουν είτε ότι οι ΑΗ δεν είναι τόσο παθολογικές όσο συνήθως θεωρούνται είτε ότι εμπειρίες λιγότερο σημαντικές από τις ψευδαισθήσεις χαρακτηρίζονται εσφαλμένα σε βάση ρουτίνας ως ΑΗ. Οι ψευδαισθήσεις αυτού του είδους στο πλαίσιο της διαταραχής μετατροπής (conversion disorder), του ψυχικού τραύματος (trauma), της αισθητηριακής στέρησης (sensory deprivation) και ορισμένων πολιτισμικών περιβαλλόντων ενδυναμώνουν τη συσχέτιση ανάμεσα στις ΑΗ και την ψυχοπαθολογία, αλλά δείχνουν περιορισμένη διαγνωστική εξειδίκευση (specificity) και σχετικότητα. Ίσως είναι χρήσιμη η παρομοίωση των ΑΗ με τους διάφορους τύπους βήχα – κοινές εμπειρίες που αποτελούν συχνά, αλλά όχι πάντα, συμπτώματα παθολογίας συνδεόμενης με κάποια ευρύτερη νόσο. Παρότι τα ζητήματα αυτά είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια, σπάνια συζητούνται στην αμερικανική ψυχιατρική και πρέπει να αντιμετωπιστούν με περαιτέρω έρευνες και κλινική εργασία.

Μια αναφορά που προβληματίζει περιέγραψε μια γυναίκα που άκουγε μια φωνή ανθεκτική στη θεραπεία με αντιψυχωσικά η οποία την παρότρυνε να ζητήσει θεραπεία και να υποβληθεί σε τομογραφία εγκεφάλου, δίνοντάς της ακόμα και οδηγίες να πάει σε νοσοκομείο. Διαπιστώθηκε ότι η γυναίκα είχε ένα καλόηθες μηνιγγίωμα και, μετά από εκλεκτική χειρουργική αφαίρεση, η φωνή τη χαιρέτησε και δεν ξανακούστηκε ποτέ. Η αντιφατική αυτή περίπτωση μας θυμίζει τη δυνατότητα κατά τα φαινόμενα απεριόριστων ερμηνειών των ΑΗ τόσο από τους ασθενείς όσο και από τους κλινικούς γιατρούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου